عضویت در سپاه و فرماندهی نیروی قدس قاسم سلیمانی
عضویت در سپاه و جنگ ایران و عراق
وی
پس از پیروزی انقلاب، درعین ادامه کار در سازمان آب کرمان، به عضویتِ
مجموعهٔ «سپاه افتخاری»، که به وسیلهٔ پدرِ شهید قاضی تأسیس شده بود،
درآمد.[۱۲] سلیمانی بیان می‌کند که به محض بازگشت از مهاباد به ریاست
پادگان قدس سپاه در کرمان منصوب می‌شود. با حمله عراق به ایران، سلیمانی
چندین گردان از سپاهیان کرمان را آموزش می‌دهد و به جبهه‌های جنوب اعزام
می‌کند و کمی بعد، خود در رأس یک گروهان به سوسنگرد اعزام می‌شود تا جلوی
پیشروی عراق در جبههٔ مالکیه را بگیرد. سلیمانی در بیشتر عملیات عمدهٔ
نظامی دوران جنگ با عراق شرکت کرد.
قاسم سلیمانی
با
پایان یافتن جنگ در ۱۳۶۷، لشکر ۴۱ ثارالله به فرماندهی سلیمانی به کرمان
بازگشت و درگیر جنگ با اشرار و قاچاقچیان بزرگ مواد مخدر شد که از مرزهای
شرقی کشور هدایت می‌شدند. قاسم سلیمانی تا هنگام انتصاب به فرماندهی سپاه
قدس، این سمت را عهده دار بود.[۱۲] قاسم سلیمانی یکی از امضا کنندگان نامه
تهدیدآمیز فرماندهان سپاه در جریان وقایع ۱۸ تیر ۱۳۷۸ به محمد خاتمی رئیس
جمهوری وقت ایران بود.[۱۳]
انتصاب به فرماندهی نیروی قدس
قاسم
سلیمانی در سال ۱۳۷۶، همزمان با اوج‌گیری طالبان در افغانستان، به
فرماندهی نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب شد.[۱۲] انتصاب
سلیمانی به فرماندهی سپاه قدس همزمان با قدرت گرفتن طالبان یک پیش‌آمد محض
نبود. او از این رو انتخاب شد که بومیِ یک منطقه کوهستانی به نام رابر در
کرمان بود و با نظام سیاسی جوامع قبیله‌ای به طور کلی و با جامعه افغانستان
به ویژه آشنایی نزدیک داشت. او با تجربه‌ای که از جنگ داخلی کردستان داشت
نیز گزینهٔ مناسبی بود، چون بنا بود در افغانستانِ عصر طالبان که درگیر
جنگ‌های داخلی بود وارد عمل شود. از همه مهم‌تر این‌که سلیمانی در هشت سال
جنگ با عراق و نیز مبارزه با باندهای مواد مخدر در مناطق مرزی ایران و
افغانستان تا پیش از انتصابش به فرماندهی سپاه قدس تجربهٔ بی‌مانندی
اندوخته بود.[۱۲]
مئیر داگان رئیس سابق موساد می‌گوید «او با هر گوشه از نظام رابطه دارد. او کسی است که من به آن می‌گویم باهوش از نظر سیاسی.»
قاسم سلیمانی
- ۹۴/۱۲/۱۶